من شاعرم خودکار نه ، جوهر به دنیا آمدم

در گیر اندیشیدنم من سر به دنیا آمدم

تقدیر بود انسان شدن عمری زمین گیرم کند

روحم کبوتر بود و من بی پر به دنیا آمدم

نارنجی و خاکستری، پاییز رنگ آتش است

هرروز و شب در آتشم آذر به دنیا آمدم

نه ، این توان در مرگ نیست از زندگی سیرم کند

مردانه خواهم مُرد اگر دختر به دنیا آمدم

مریم جعفری آذرمانی

پ.ن: فوق العاده ست این شعر... یکی از قشنگترین غزلهایی بود که به عمرم خوندم... خیلی بهم چسبید مخصوصا بیت آخرش!

نوشته شده در جمعه 90/10/16ساعت 1:47 صبح توسط رهارستگار نظرات ( ) | |